అందమైన నీ అల్లరో తెలియదు...
అప్పుడప్పుడు ప్రదర్శించే పసిపాపలాంటి నీ అమాయకత్వమో తెలియదు...
అలుపన్నది ఎరుగని నీ మాటల మాటునదాగిన
అమృతాన్ని మించిన ఆ ప్రేమభావమో తెలియదు...
అలసినప్పుడో, మనసు బాధలో ఉన్నప్పుడో..మౌనంగా నేనుంటే.....
మాటలతో నను చేరి
నా హృదయాన్ని హత్తుకొని
పెదాలపై చిరునవ్వై చిగురించే
నీ స్నేహమో తెలియదు...
అన్నింటిని మించి
కష్టాలను,కన్నీళ్ళను చదివెదిగిన నీ ఆత్మస్థైర్యమో తెలియదు
అనుకున్నది సాధించాలనే నీ పట్టుదలో తెలియదు కాని
పరిచయమైన కొద్ది రోజుల్లోనే
నన్ను నీకు చేరువచేసాయి..
తెలియకుండానే......నా గుండె లయవై
గుప్పెడు గుండెలో కొలువైన.....
నీతో కలసి జీవితాన్ని పంచుకోవాలనే బలమైన ఆశ నాలో కలిగించాయి..
నాకు ఎంతో నచ్చిన నీకు......
రెండు చేతులు చాచి నన్ను నేను అందిస్తున్న ఒక బహుమతిగా
మనస్పుర్తిగా స్వీకరిస్తావనే కొండంత ఆశతో.....
i love you .............
...బాబు
నీతో మాట్లాడకుండావున్న ఒక్కరోజే
కొన్ని యుగాలుగా తోస్తుంటే
కరిగిపోని ఈ కాలాన్ని తిట్టుకోనా....
మాట్లాడలేకుండా మౌనంగా ఉన్న నా మనసును నిందించుకోనా ...
ఏది ఏమైనా
మౌనంగానే తెలుపుతున్న నా మనోవేదన...
మౌనంగానే చేస్తున్నా నీకై నే ఆరాధన...
ఈ మౌనమైన అవుతుందేమో మన మనసులను కలిపే వంతెన...
....బాబు
చస్తూ బ్రతుకుతున్నా..
బ్రతుకుతూ చస్తూన్నా....
బరించలేని ఈ దూరంలో....
బరువెక్కిపోతున్న మనసుతో...
అదుపుచేసుకోలేని ఆలోచనలతో...
పడుకునేటప్పుడు ఆ వెన్నెల చంద్రున్ని...
లేవగానే ఆ తొలిపొద్దు సూర్యున్ని...
బ్రతిమిలాడుకుంటున్నా వేగంగా వెళ్ళిపొమ్మని..
కరిగిపోనివ్వండి ఈ కాలాన్ని అని....
అయినా కరుణించరేమి...?
ఈ కాలాన్ని కరిగిపోనివ్వరేమి....?
.....బాబు
కనుల ముందు నిత్యం సవ్వడి చేసి
కనురెప్పల కదలికల్లో కొలువైన నువ్వు....ఉన్నట్లుండి
కనుమరుగైపోయాకా....
కలలోనైనా కనిపిస్తావేమో అని...
కనులుముస్తే ఆ కారే కన్నీరు కునుకైనా రానివ్వదేమి....?
....బాబు
