నిత్యం నువ్వు నా వేంటేవున్నావు... నమ్మటం లేదా..?

నిత్యం నువ్వు నా వేంటేవున్నావు
నమ్మటం లేదా..?
కావాలంటే..ఒకసారి
కనులు మూసుకోని
మౌనంగా మనసుతో
చూడూ నావైపు...
ప్రేమగా మాట్లాడుతూ...
నా చేయి పట్టి నడుస్తూ..
పసిపాపలా నవ్వుతూ...
గిలిగింతలు పెడుతూ...
గొడవపడతూ....
అమాయకంగా అల్లరిచేస్తూ...
నను చిలిపిగా కొడుతూ..
ఆనందపడుతూ
అలకబూనుతూ
అమాయకంగా
ఆడుతూ ఆడూతూ
అలసి నా గుండేపై వాలి
సేదతిరుతున్నావు...

కనిపించావా?
ఇంకా కనిపించలేదా.....!
అయితే
నీ రూపాన్నే నింపుపుకున్న
కనుపాపని కళ్ళారా చూడు
నీ పేరే గుండే చప్పుడుచేసుకున్న
తీరుని మనసార విను
నేను రాసే ఆక్షరాల అడుగున దాగిన భావాలని
గుండేలకి హత్తుకొని చదువు....
మాటలకి అందని మరెన్నో భావాలని నా చిత్రాలలో మలిచా..మరిచిపోకుండా చూడు
నీ మనసుకి నువ్వు ఖచ్చితంగా కనిపిస్తావు...
నీపై పెంచుకున్న ప్రేమ తప్పకుండా కనిపిస్తూంది...
.....బాబు

ప్రేమ శాశ్వతం....

నింగి నుండి దూకే ఆ చినుకు
వరదై నిలువెల్ల ముంచి,
తన రూపునే మార్చేసిందని
పారే ఆ సెలయేరు చినుకుతో గొడవపడి
కోపంతో స్నేహాన్ని విడిచిందా........?
మల్లి తన కొంగుచాచి పట్టి
తనలో కలుపుకొని
తిరిగి ఆవిరిగా మారి
ఆ చినుకుకి మరు జన్మనివ్వలేదా...?

చల్లని చిరుగాలి
ఆవేశంతో చెలరెగి సుడిగాలిలా మారి
తనరెక్కలు విరిచి తన గమ్యాన్ని మార్చిందని
పక్షి ఏనాడైనా ఆ గాలిపై
అలకబూని,మాట్లాడటం మానేసి...
స్నేహం చేయకుండా వుందా...?
మరల ఆ గాలిని రెక్కలతో
తన గుండెలకి హత్తుకొని
హాయిగా అకాశంలో విహరించటం లేదా...?

కల్మషం ఎరుగని ఆ స్నేహంలో
వేలాది తీపిగురుతులే కనిపిస్తాయికాని
అప్పుడప్పుడో....అనుకొకుండానో జరిగే పొరపాట్లో, తప్పులో కావు
పొరపాట్లు సహజం...
కోపం క్షణకాలం...
ప్రేమ శాశ్వతం....

.......బాబు

ఒంటరితనం

స్వయప్రకాశవంతమైన చుక్కలేన్నోవున్నా
చల్లని వెన్నెల పంచే ఆ జబిలమ్మ కనబడకపోతే
ఆ నింగి చిన్నబోదా...
నవ్వుతూ చుట్టువున్న నలుగురు పలకరించినా
నా అనుకునే వాల్లు దూరమవుతే...
అందరువున్నా ఒంటరితనంలా అనిపించదా...
....బాబు

మన్నించు నేస్తమా...

ఆవేశంలో...ఆలోచనరహితంగా
జారిన మాటలు
నీ మనసును భాధపెట్టాయన్న ఆలోచనలు
మండే నిప్పుకణికలోలే...
నన్ను నిలువేల్ల దహించివేస్తుంటే...
చేసిన తప్పుకి తలవంచి
మనస్పుర్తిగా మన్నించమని తప్ప
మరెమి చేయలేని నిస్సాహయున్ని నేను...
కాని
గుండె మీద చేయివేసుకొని మాటిస్తున్నా నేస్తం
మరెన్నడు నీ మనసుని భాధ పెట్టనని....
.....బాబు

నా జాబిలి...

ఎప్పుడు అల్లరి చేస్తూ..

నవ్వుతూ....నవ్వుల వెన్నెల విరభూయించే

నా జాబిలి....

నేడేందుకో చిన్నబోయింది

ప్రతి చిన్నదానికి చిరాకు పడుతుంది....

ఆ నవ్వుల పరిమళాలను

మనసారా ఆస్వాదిస్తూ....ఆరాదిస్తూ

తనకోసమే తపన పడే ఓ మనసు

అది చూసి అల్లాడి పోతుందని

అర్థమయ్యేలా తెలిపేది ఎలా?

------బాబు

కనులు

కలువ పువ్వుల్లాంటి ఈ కనులు చూస్తుంటే
కనుపాప వెలుగునైనా కాకపోతినే అనిపిస్తూంటే...
కనీసం కాటుకల్లే అయినా మారాలనిపించే....
కనులకి మరింత అందం అద్దటానికి.....
                                                  ---బాబు

ఎర్ర గులాబి

నిండుగా విరభూసావు....
సిగ్గుతో ఎర్రబడ్డావు....
ప్రేమకి చెరగని చిహ్నమై నిలిచావు...
మాటైనా మాట్లాడకుండానే నువ్వు
నా చెలి మనసు దోచేసావు...
నేను నీలాగైనా పుట్తుంటే బాగుండుకదా
అని అని పించేలా చేసావు...
.....బాబు

i love you.....

అందమైన నీ అల్లరో తెలియదు...
అప్పుడప్పుడు ప్రదర్శించే పసిపాపలాంటి నీ అమాయకత్వమో తెలియదు...
అలుపన్నది ఎరుగని నీ మాటల మాటునదాగిన
అమృతాన్ని మించిన ఆ ప్రేమభావమో తెలియదు...
అలసినప్పుడో, మనసు బాధలో ఉన్నప్పుడో..మౌనంగా నేనుంటే.....
మాటలతో నను చేరి
నా హృదయాన్ని హత్తుకొని
పెదాలపై చిరునవ్వై  చిగురించే
నీ స్నేహమో తెలియదు...
అన్నింటిని మించి
కష్టాలను,కన్నీళ్ళను చదివెదిగిన నీ ఆత్మస్థైర్యమో తెలియదు
అనుకున్నది సాధించాలనే నీ పట్టుదలో తెలియదు కాని
పరిచయమైన కొద్ది రోజుల్లోనే
నన్ను నీకు చేరువచేసాయి..
తెలియకుండానే......నా గుండె లయవై
గుప్పెడు గుండెలో కొలువైన.....
నీతో కలసి జీవితాన్ని పంచుకోవాలనే బలమైన ఆశ నాలో కలిగించాయి..
నాకు ఎంతో నచ్చిన నీకు......
రెండు చేతులు చాచి నన్ను నేను అందిస్తున్న ఒక బహుమతిగా
మనస్పుర్తిగా స్వీకరిస్తావనే కొండంత ఆశతో.....
i love you .............

                                               ...బాబు

మౌనం

నీతో మాట్లాడకుండావున్న ఒక్కరోజే
కొన్ని యుగాలుగా తోస్తుంటే
కరిగిపోని ఈ కాలాన్ని తిట్టుకోనా....
మాట్లాడలేకుండా మౌనంగా ఉన్న నా మనసును నిందించుకోనా ...
ఏది ఏమైనా

మౌనంగానే తెలుపుతున్న నా మనోవేదన...
మౌనంగానే చేస్తున్నా నీకై నే ఆరాధన...
ఈ మౌనమైన అవుతుందేమో మన మనసులను కలిపే వంతెన...
....బాబు

కరుణించరేమి...?

చస్తూ బ్రతుకుతున్నా..
బ్రతుకుతూ చస్తూన్నా....
బరించలేని ఈ దూరంలో....
బరువెక్కిపోతున్న మనసుతో...
అదుపుచేసుకోలేని ఆలోచనలతో...
పడుకునేటప్పుడు ఆ వెన్నెల చంద్రున్ని...
లేవగానే ఆ తొలిపొద్దు సూర్యున్ని...
బ్రతిమిలాడుకుంటున్నా వేగంగా వెళ్ళిపొమ్మని..
కరిగిపోనివ్వండి ఈ కాలాన్ని అని....
అయినా కరుణించరేమి...?
ఈ కాలాన్ని కరిగిపోనివ్వరేమి....?
.....బాబు

కలలోనైనా...

కనుల ముందు నిత్యం సవ్వడి చేసి
కనురెప్పల కదలికల్లో కొలువైన నువ్వు....ఉన్నట్లుండి
కనుమరుగైపోయాకా....
కలలోనైనా కనిపిస్తావేమో అని...
కనులుముస్తే ఆ కారే కన్నీరు కునుకైనా రానివ్వదేమి....?
....బాబు

ఎలా నిన్ను నే మరిచేది...

నీ  అల్లరి మాటలు...
అమాయకమైన నీ చూపులు...
నిత్యం నీ పెదాలపై చిందులేసే ఆ చిరునవ్వులు
నా గుండే చప్పుడై
ఎప్పటికప్పుడు గుర్తుచేస్తుంటే....
ఎలా మిత్రమా నిన్ను నే మరిచేది...
బ్రతికున్నా.. శవంలా బ్రతికేది...

నీతో అప్యాయంగా గడిపిన ఆ మధురక్షణాలు
నీతో అల్లరిగాపడ్డ ఆ గొడవలు..
ప్రతిసారీ నీ అలకలు...ఆ నీ ముతి ముడుపులు...
అనుక్షణం నా నీడల్లే వెంటాడుతుంటే
నిముషమైనా నిలువ లేక పోతున్నా ....
నిను తలువ కుండా...
కలలోను కలవరపెడుతుంటే...
కన్నీరై కారుతూ  గుండెల్నితాకుతుంటే...
లోలోపలే సమాధి చేసుకున్న
నీ జ్ఞాపకాలను తడుముతూ
మరువాలని  ప్రయత్నిస్తున్న నాకు...
మళ్ళి మళ్ళి గుర్తుచేస్తుంటే..
ఎలా మిత్రమా నిన్ను నే మరిచేది,
గుండెలోని నీ గురుతుల్ని శాశ్వతంగా చెరిపేసేది....
బ్రతికున్నా.. శవంలా బ్రతికేది...
                              .....బాబు

కదులుదాం....

ఏ రాజకీయనయకుడు
ఉద్యమిస్తాడన్నా....
ప్రత్యేక తెలంగాణ రాష్ట్రంకోసం..
వాడి కొడుకేమన్న
తెలంగాణ వస్తేనే సానా బతుకుల్లో
వెలుగులు నిండుతాయని...
రేపు ఉదయించడానికని..
అగ్గికి ఆహుతవుతూ...
నేడు అస్తమించాడా....

వాడి కూతురేమన్నా
తెలంగాణా ఆడపడుచుల
జీవితాలు పచ్చగుండాలని...
పసుపు కుంకుమలు పయిలంగావుండాలని
తన పసుపు తాడుని త్యాగంజేసి
తల్లడిల్లిపోతుందా....
కంటికి రెప్పలా చూసుకుంటాడనుకున్న
కన్నకొడుకొడుకు
కళ్ళ ముందే కాలిపోతే
కలిగిన తల్లి కడుపుకోతేమైన అనిభవించినోల్లా...

కదులుదాం మనమే పిడికిలేత్తి...
కదులుదాం మనమే కత్తులవోలే..
మన త్యాగాలను...
మన సెంటిమేంట్స్ లను
సొమ్ముచేసుకుంటున్నోల్ల తలలు నరక...
మళ్ళి వాళ్ళ జీవితంలో రాజకీయ ఉనికి లేకుండా చేయ....
కదులుదాం మనమే కత్తులవోలే...

                                                                                        .......బాబు

ప్రయాణం

ఎందుకో ఏమోగాని నేడు నే చేసిన ప్రయాణం
చూపించేను ఇంతకుముందేన్నడు ఎరుగని సరి కొత్తదనం...
ఇది నేనెన్నటికి మరువని ఓ మధురానుభూతుల సంగమం
దూరమనిపించనేలేదూ......
కాలమసలే తెలియలేదూ.....
మధ్య మధ్యలో చిరు చిరు చినుకుల పలకరింపులు
మనసును మత్తుగా హత్తుకున్న మట్టిపరిమళాలు
నన్ను చల్లగా దీవించటానికే వస్తున్నాయా అన్నట్లు
నాతోనే కదిలివచ్చిన ఆ కారు మబ్బులు...
తొలకరికి పులకరించి
మరో కాన్పుకు సిద్దం అన్నట్లు
సిగ్గుపడుతు కనిపించిన  ఆ పంట పొలాలు
తడిసి తడిసి ముద్దయి
తనువంత పచ్చదనాన్ని చీరలా కప్పుకున్న ఆ కొండకోనలు
ఎండైనా,వానైనా మాకేమిటి అన్నట్లు
చెమట చుక్కనే నమ్ముకున్న రైతన్నలు...
వారి మోముపై చెదరని చిరునవ్వులు...
ఎన్నో...ఎన్నేన్నో ఇలాంటి సౌందర్య దృష్యాలు
కంటికి కనివిందు చేస్తూ
మనసుకు ఆహ్లాదాన్నందిస్తూ..
సాగిన నా ప్రయాణం...
చూపించేను నాలో నాకే తెలియని సరికొత్త కోణం....

                                                      ......బాబు

మౌనం

నీతో మాట్లాడకుండావున్న ఒక్కరోజే
కొన్ని యుగాలుగా తోస్తుంటే
కరిగిపోని ఈ కాలాన్ని తిట్టుకోనా....
మాట్లాడలేకుండా మౌనంగా ఉన్న నా మనసును నిందించుకోనా ...
ఏది ఏమైనా
మౌనంగానే తెలుపుతున్న నా మనోవేదన...
మౌనంగానే చేస్తున్నా నీకై నే ఆరాధన...
ఈ మౌనమైన అవుతుందేమో మన మనసులను కలిపే వంతెన...
                                                                 ....బాబు

తెలుగుభాష

బ్రతుకు పోరులో...
భావవ్యక్తికరణకై ....
భాషలెన్నో నేర్చుకున్నాను గాని 
నా తెలుగు భాషాలో ఉన్న తియ్యదనమైనా...
అనురాగమైనా...
ఆప్యాయతలైనా...
అణువంతైనా కానరాలేదు నాకు....
పదాలాలో అనురాగాన్ని సింగారించుకొని..
ఆప్యాయతని పంచటంలో అమ్మలాగా అనిపించేది నా తెలుగు భాషా ఒక్కటే...

                                                                             .......బాబు

ఎలా చెప్పను...

నా మదిలోని భావాలకి  అందమైన అక్షరరూపమిచ్చి
నీకందించాలని  నా మనసు ఆరాటపడుతుంటే.....
నేనంటే నేను అల్లుకు పోతానంటు
నా భావాలని నీకు అందించే అదృష్టం నాకివ్వమంటు
పదాలు పోటీపడుతుంటే.....
అక్షరాలన్ని అందంగా సింగారించుకొని
నేనంటే నేను ముందని ప్రాదేయపడుతుంటే.....
ఎలా చెప్పను....
ఏ భాషలో చెప్పను....
ఎదలోనే ఎదుగుతున్న నీపై ప్రేమను....
                                  ....బాబు

ఎవరు నువ్వు...?

ఎవరు నువ్వు...?
నిన్ను చూసిన ఆ తొలి క్షణం
కళ్ళముందు కదలాడుతునేవుంది ప్రతిక్షణం...
ఎమైందో ఎమోగాని నాలో ఆ నిముషం...
కలిగెను అంతకుముందేన్నడు ఎరుగని ఎదో సంతోషం....
ఎవరు నువ్వు...?
ఆకాశం నుండి సరాసరి నేలకి
దిగివచ్చిన నింగి చుక్కవా...
అందాలన్ని సింగారించుకొని
ప్రకృతిఒడిలో ప్రాణం పోసుకున్న అడవిమల్లేవా....
పండుపున్నమినాడు విరబూసిన
నిండు చందమామవా....
ఎవరు నువ్వు...?
ఎందుకు  ఎదురయ్యావు నా జీవితప్రయాణంలో....?
కుదరదు అని తెలిసినా నా మనసు నిలవనంటుంది,
నువ్వు ప్రేమగా మాట్లాడితే వినాలని మారం చేస్తుంది.
మౌనంగానైనా సరే నీ కళ్ళలోకి చూస్తూ కాలం గడిపేయాలని ఆరాటపడుతుంది.


                                                                                 .......బాబు

ఉరుకుల పరుగుల జీవిత ప్రయాణం

బ్రతుకుదేరువులో
నే నడిచిన దారిలో
ఒక్కసారి వెనక్కితిరిగి చూస్తే
అడుగడుగునా అనుభవవించిన బాధలెన్నో....
ఆత్మ సంతృప్తి అడ్రస్సు మరిచి
ఆత్మాభిమానం,అనురాగాల జాడవిడిచి
అనునిత్యం అడుగులేస్తునే ఉన్నా
ఆగని ఈ ఉరుకుల పరుగుల జీవిత ప్రయాణంలో....
కన్నవాల్లు కన్న ఆశయాల సాధనలో
కనుమరుగైపోయిన ఆనందాలెన్నో....
కాసులవేటలో ..కాలంతోపాటు
ప్రతి క్షణం పక్కవాడితో పోల్చుకుంటు
పరుగులు తీసిన క్షణాలు ఎన్నో...
నాకై నేను బ్రతకటం మరచి
మానవత్వం విలువలు విడిచి
ఇష్టమున్నా లేకున్నా వదులుకున్నా
ఇంతకాలం ఎంతో ఇష్టంగా నాలో పెంచుకున్నా
ఇష్టా ఇష్టాలేన్నో....
                            .....బాబు

మరువలేను మిత్రమా....

నమ్మిన ప్రేమ నాకు మిగిల్చిన చేదుజ్ఞాపకాలు
ప్రతి క్షణం గుర్తుకోస్తూ..
అనుక్షణం నా ప్రాణాలని నిలువునా చిల్చేస్తూంటే
చితిమంటల జాడని అన్వేషిస్తు
జీవితాన్ని ద్వేషించుకుంటూ..
నమ్మిమోసపోయిన మనసును  అసహ్యించుకుంటు
మరణం వైపు మౌనంగా నే అడుగులేస్తుంటే

అనుకోకుండా అప్యాయంగా ఒక మనసు నన్ను పలకరించింది
మాటలతో చినుకల్లే నా మదిని తాకి
ఆవిరైపోతున్న నా ఆశలకి ఊపిరోసింది
మరణమే శరణ్యమనుకొంటు,
రాయిలా మారినా నా మనసుకి
కల్మషం ఎరుగని ఆ పరిచయం
ప్రాణంపోసి మరుజన్మనిచ్చింది
మనిషిగా మళ్లీ నన్ను నిలబెట్టింది

కన్నీటీలో కరిగిపోతున్న నా ఆశయాలని
గతి తప్పిన నా గమ్యాన్ని
అనుక్షణం నాకు గుర్తుచేసి
కొండంత ధైర్యం ఇస్తూ అండగా ఉండి
నన్ను ముందుకు నడిపిన నిన్నూ,నీ స్నేహాన్ని
మరువలేను మిత్రమా....
నే మరణించేదాకా....
      
        .......బాబు

మనసులోని మాటలు

      మనసులో మాటలు నిలువలేక,నాలో నేనే మదనపడలేక,మౌనంగా ఇక నే ఉండలేక,మదిలో యెగసిపడుతున్న భావలని లోలోపలే అనుచుకోలేక, ఎలా చెప్పాలో తెలియక,ఎవరితో చెప్పుకోవాలో  అర్థంకాక, అక్షరాల రూపంలో నీ ముందేపరుస్తున్నా. తిరిక దొరికిన సమయానా ఓపిక తెచ్చుకొని చదువుతావన్న చిన్ని ఆశతో  రాస్తున్నాను నీకు నేనీ లేఖ.....
  
      ఈన్నాళ్ళ మన పరిచయంలో ఒక్క సారి వెనక్కి తిరిగి చూస్తే అంతా నువ్వే కనిపిస్తున్నావు నేస్తమా. నీ కోరికలు నీవే..... నీ ఆలోచనలు నీవే....నీ ఆశయాలు నీవే..... అవును.... వాటిని నేను ఎప్పుడు కాదనలేదు. నీతో పాటు వాటినీ ప్రేమించాను,ఇష్టపడ్డాను. కాని నాకు కూడా కొన్ని కోరికలు ఉంటాయని. నాకంటు కొన్ని ఆశయాలు,ఆలోచనలు ఉంటాయని మరిచావా నేస్తం. భాధ అయినా  ఆనందమైనా పంచుకోవటానికి నాకు ముందు గుర్తుకోచ్చేది నువ్వే. .ఎంత పని వున్నా ఎంత మందిలో ఉన్నా ఎప్పుడు గుర్తుకువచ్చేది నువ్వే.నిద్దుర లేవగానే నీ మోము చూసి నీ నూదిటిపై ప్రేమగా ముద్దుపెట్టుకొని ఈ లోకంలో నువ్వుంటే చాలు అని చెప్పలనిపిస్తది.లేచినప్పటినుండి పడుకునేదాకా ప్రతి క్షణం ఆలోచిస్తునేవుంటా ఈ క్షణం ఏం చేస్తుంటావో అని.కుదరదు అని తెలిసినా నా మనసు నిలవనంటుంది, నువ్వు ప్రేమగా మాట్లాడితే వినాలని మారం చేస్తుంటుంటుంది.మౌనంగానైనా సరే నీ ఓడిలో తలవాల్చి ఈ లోకాన్ని మైమరిచి సేదతీరాలనిపిస్తుంది. ఒంటరినన్న భావన  కలిగిన వేల చేయి పట్టి నీతో నడవలనిపిస్తోంది,.ఇవన్ని నాలో కలగటం నా తప్పంటావా....ఇలా ఆశపడటం నేరమంటావా....
    
      అవును క్షణం అయినా తీరికలేని  కష్టం నీది కావచ్చు, అణుక్షణం ఆశయాలసాదనలో అలుపెరుగని ప్రయాణం నీది కావాచ్చు....సరే నేను ఒప్పుకుంటాను,నీ ప్రయాణంలో కొండంత అండగా నేనుంటాను,కడ వరకి నీ నీడల్లే నీ తోడు నడుస్తాను. కాని నీ చిన్నిపలకరింపు కోసం ఒక మనసు ఇక్కడ ఎదురుచుస్తుంటుందని ఎలా మరిచి పోతావు నేస్తం. పిచ్చి వాడిలా వ్యవహరిస్తున్నావంటావు,కనీస  జ్ఞానం లేకుండా ప్రవర్తిస్తున్నానంటావు. ఆ పిచ్చి వేనకాలి ప్రేమ నీకు ఎప్పుడు కనిపించలేదా .....ప్రేమ నిండిన మనసుతో పలు సార్లు తప్పు చేసుండొచ్చు,మాట్లాడాలనే ప్రయత్నంలో నీ పనిని నేను డిస్టర్బ్ చేసుండోచ్చు  ఎన్ని మార్లు చెప్పినా అర్థం చేసుకోక నిన్ను విసిగించి ఉండోచ్చు.అంత మాత్రాన నాతో మాట్లడటం మానేస్తావా......మౌనంగా ఉంటు శిక్ష నాకు విదిస్తావా.....ప్రతి సారి నిన్ను నేను అర్థం చేసుకోవటంలో విఫలం అయివుండొచ్చు.మరి నువ్వైనా నన్ను అర్థంచేసుకొని ఉండొచ్చు కదా ...అమ్మలా మన్నించి నను నీ అక్కునచేర్చుకొని ఉండోచ్చుకదా ...చేసిన తప్పుల్ని ప్రేమగా మన్నించి ఉండొచ్చుకదా ...


             నీ ప్రేమని పొందే క్రమంలో విసిగి వేసారి.. కోపంతో ఎన్నో సార్లు నిను మరిచిపోవాలని,నీ ఆలోచనలకి దూరంగా ఉండాలని ఎంత ప్రయత్నించినా.. ఎదో ఒక క్షణాన నువ్వు చూపే ఆ చిన్ని ప్రేమ అన్ని మరిచి మల్లి నీ గురించి ఆలోచించేలా చేస్తుంటది.అదేనేమో మరి ప్రేమంటే..అందుకేనేమో నాకిష్టం నువ్వంటే  ...ఎది ఎమైనా ఎన్ని కష్టాలేదురైనా కడవరకి కలిసేవుండాలన్న ఆశ నాది.ఈ రోజు కాకపోతే రేపైనా.రేపు కాకపోతే ఎల్లుండైనా నన్ను,నా పిచ్చి మనసుని అర్థం చేసుకొని నాతో ప్రేమగా మాట్లాడతావన్న ఆశతో.....
                                                                                                             ఇట్లు...
                                                                                                              నీ నేను..

ఆలస్యం....

గల గలా....
అణుక్షణం అలుపన్నది లేక
ఆప్యాయంగా ప్రేమతో నువ్వు మాట్లాడుతూంటే
అర్థం చేసుకోలేక పోయానేనానాడు...
అసహ్యించుకుంటూ... అల్లరిగా భావించా...
వినిపించుకోకుండా నిను భాదించా...
కానీ....
ఇప్పుడు నువ్వు దూరమయ్యకా
నీ మనసేంటో...
నీ మాటల విలువేంటో...
నువ్వు పడిన మనోవెదనేంటో...
నీ మౌనం....నాకు అర్థమయ్యేలాజేసింది....

కళ్ల ముందు  నువ్వు నిత్యం సందడి చేస్తూ...
కల్మషంలేని ప్రేమని పంచాలాని...
ప్రతిక్షణం పరితపిస్తుంటే....
పట్టించుకోలేదు నే నేనాడూ...
ఊహలరూపంకై వెతుక్కుంటూ...
కలల్లో విహరించాను నే నానాడు...
కానీ.....
కళ్ళముందు నుండి నువ్వు దూరమయ్యేసరికి
నా కళ్ళల్లో పొంగిన కన్నీళ్ళు...
ఆనాడు నా కలల్లో కనీ కనిపించని రూపం నీదేనని...
నువ్వు ఎంత కలత చెందివుంటావోనని...
ఆలస్యంగా నాకు అర్థమయ్యేలాజేసాయి

కాని అప్పటికే ఆలస్యం అయిపోయింది
నా తప్పుతెలుసుకొని సరిదిద్దుకొనే అవకాశమే లేకుండాపోయింది...
అణుక్షణం ఆ భావన నను చూసి నవ్వుతూ వెక్కిరిస్తునేవుంది....
బ్రతికున్నంత కాలం నను భాదిస్తూనే ఉంటుంది...
                                                   ...బాబు

ప్రేమంటే...ఇదా మిత్రమా..????

అవసరలని తీర్చుకొనుటకో...
అల్ప ఆనందాలని అనుభవించటానికో..
నాలుగురిలో గొప్పకోసమో
వాళ్లనీ వీళ్ళనీ చూసో పుట్టేది .....
కాదు మిత్రమా ప్రేమంటే...?

నలుగురు నడిచే దారి అయినా...
నాలుగు రోడ్లు కలిసే కూడలైనా...
మనకు సంబంధమే లేదన్నట్లుగా...
సభ్య సమాజమే తలదించుకునేలా...
బరితెగించి కౌగిలించుకోవటమా ప్రేమంటే.....?

మూతులు ముతులు నాక్కుంటూ
పెదాలని పెనవేసుకొని
అంగాంగము అంటిపెట్టుకొని
ఒళ్ళంతా స్ప్రూశించుకుంటు
కుక్కల కంటే హీనంగా..
ఆనందపడటమా... ప్రేమంటే....?

నేడు ఒకరితో...
రేపు మరోకరితో...
పెళ్ళిమాత్రం పెద్దలు చూసినవారితో....
జీవితాన్నంతా త్యాగంచేసినట్లుగా
నటించటమా ప్రేమంటే......?

నీ జ్ఞాపకాలు

నీ రాకకై ఎదురుచూసిన కాలం
నువ్వు వచ్చాకా మొదటిసారి నాలో కలిగిన ఆనందం
నీ పెదాలా మాదుర్యం
నీ కౌగిలి వెచ్చదనం
అల్లరి మాటల అనురాగం
ఆప్యాయంగా గడిపిన ప్రతిక్షణం
అణుక్షణం నాకు గుర్తుకొస్తునే వున్నాయి...
ఆశలేన్నో రేపి ఊపిరాడకుండా చేసి
ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తునే వున్నాయి...
నీవు నాదగ్గరగా లేక పోయినా
నీవు వదిలి వెల్లిన నీ జ్ఞాపకాలు మాత్రం
నా గుండేల్లోనే బద్రంగా దాచుకున్నాను చెలి.
                                        .......బాబు.

కన్నీళ్లు...

నువ్వు వెల్లిపోతుంటే...
నా కళ్ళల్లో ఉప్పొంగిన కన్నీళ్లు...
పవీత్ర గంగాజలమోలే...
నా మనసులోని మలినాలన్నింటిని కడిగేసి...
ప్రేమంటే ఏంటో నాకు తెలియజేసాయి...
నా గుండేల్లో నీ స్తానం ఎంటో నాకు అర్థమయ్యెలాజేసాయి...
మనసుకు నచ్చిన మనిషి విలువేంటో
మౌనంగా నాకు వివరించాయి....
వెల్లిపోయే దాకా తెలియనే లేదూ.....
వచ్చింది మనిషి కాదు
నా మనసు అని ....
.......... బాబు

ఎదురు చూపు...

యద తలుపులు తెరిచి
నీకై కన్న కళలను తివాచిగా పరిచి
నన్ను నేను పూర్తిగా మరిచి
కనిపించి కనిపించని
నీ రూపాన్ని కళ్లలోనే వెతుక్కుంటూ...
కళ్ళారా నిను చూడాలని...
ఆశల గుమ్మం లో
అనంత విశ్వం వైపు చూస్తూ
నిశ్శబ్దంగా నీరాకకై వేచిచూస్తున్నా.....

నీకై కంటున్న కళలని
నీపై పెంచుకున్న ఆశలని
పాటగా అల్లుకోని
ప్రతి క్షణం పాడుకుంటున్నా
కాలం ఇలాగైనా గడిచిపోద్దేమోనని...
కళలు కంటున్న క్షణం త్వరగా నా దరికి చేరుద్దేమోనని...
                                                                ........బాబు.

ఈ కాలం కరిగిపోదేమి ?

నువ్వు వస్తున్నవన్న మాట తెలిసి
మనస్సులో సరికొత్త ఆశల అలజడి
ఇన్నాల్లు నా కళ్ళలోనే దాగిన
నీ రూపాన్ని కళ్లారా చూడాలని....
నీకై కన్న కలలని.....
గుండెల్లోనే దాచుకున్న మాటాలని.....
ప్రత్యక్షంగా నీతో పంచుకోవాలని
ప్రతి క్షణం పరితపిస్తుంటే.....
ఈ కాలం కరిగిపోదేమి ?
నాపై కాస్తయిన కరుణ చూపదేమి ?

ఇన్ని రోజులు లేనిది ఎమిటి ఈ పరిస్తితి.....
ఇంతకి ముందేన్నడు ఎరుగని వింత అనుభూతి...
పదహారు మాసాలు...
నిను చూడకుండా గడిపిన నాకు
పది రోజులు యుగాలుగా తోస్తుంటే........
ఇంకా ఇన్ని క్షణాలా,
ఇన్ని నిముషాలా,
ఇన్ని గంటలా,ఇన్ని రోజులా
అని ఇలా క్షణ క్షణం లెక్కిస్తునేవున్నా...
ప్రతి క్షణాన్ని ప్రార్థిస్తునేవున్నా....
పరుగులు తీయించు ఈ కాలాన్ని అని
కలలు కంటున్న క్షణాన్ని నా కళ్ల ముందుచమని...
అయినా ...
ఈ కాలం కరిగిపోదేమి ?
నాపై కాస్తయిన కరుణ చూపదేమి ?

నేను...

యదలో ఎగసి పడుతున్న ఎన్నో భావాలను
అందమైన అక్షరమాలగా అల్లి నీకందించా.......
నే కవినైనా కాకపోతినే.........
పెదాలు దాటని పదాలకు
సుస్వారాలు జతపరిచి
మధుర రాగాలుగా మలచ..
నే గాయకుడినైన కాకపోతినే.....
.....బాబు.

నేనూ.. ప్రేమని పొందానూ.....

నేనూ.. ప్రేమని పొందానూ.....
నవమాసాలు తన కడుపులో
కంటికి రెప్పలా కాపాడుకొని...
తనలో తానే ప్రేమను పెనవేసుకొని...
కానరాని రూపాన్ని చేతివేల్లతోనే ముద్దాడుకొని...
పురిటిలోనే శిశువుని కోల్పోయి...
చివరికి అమ్మా అని కుడా పిలిపించుకొలేక పోయిన
ఓ దౌర్భగ్యపు కన్నతల్లి కడుపు బాధలా.....
నేనూ.. ప్రేమని పొందానూ.....
.........బాబు

జ్ఞాపకాల అలజడి

ఎలా పరిచయం అయ్యావో తెలియదు
ఎందుకు పరిచయం అయ్యావో తెలియదు
యదలో మాత్రం
ఎన్నటికి మాయని గాయమయ్యావు......
కన్నీరంటే ఎరుగని నాకళ్ళల్లో
నిత్య దారవయ్యావు......

మరువలేని మధుర జ్ఞాపకమై
మదిలోనే గూడుకట్టుకోని
రగులుతున్న అగ్నిపర్వతమల్లే
నిత్యం నీ జ్ఞాపకాల జ్వాలని వెదజల్లుతునేవున్నావు.
చితిమంటలకి సైతం చెదరని గురుతులని,
గతకాలపు జాడల పునాదులను...
ఎప్పటికప్పుడు గునపాలై పెకిలిస్తునేవున్నావు...

ఎంత వద్దనుకుంటున్నా,
కాదని కాలానికి ఎదురెల్లుతున్నా....
నీతో ఆప్యాయంగా గడిపిన ఆ మధుర క్షణాలు
అణుక్షణం దూసుకోచ్చే బాణాలై
భూతకాలం వైపు నన్ను పరుగులెత్తిస్తునేవున్నాయి.

I MISS U...

తడి ఆరిన నా గుండెల్లో
సరికొత్త ఆశలు చిగురింపజేయవచ్చిన
చిరుజల్లువనుకున్నాను.....
చీకటితో అలుముకున్న
నా మనసులో వెలుగులు నింపవచ్చిన
వెండి వెన్నెలవనుకున్నాను.....

నా తనువు అణువణువు తానైనప్పుడు

తన ఎత్తిపోడుపు మాటలతో
నా మనసులో మంటలు రేపి
నను నిలువెల్ల దహించివేస్తున్నా....
నిశ్శబ్దంగా మన్నించుకుంటునే వస్తున్నా...
మా మధ్యనున్న ప్రేమ మరణించకుడదని...

అల్లరి కోసమో లేక ఆనందం కోసమో
ఆవేశం లో కలిగిన గొడవలవల్లనో...
అలకబూనిన ప్రతిసారి
తప్పునాదైనా...తనదైనా..
నా తనువు అణువణువు తానైనప్పుడు
తప్పు ఎవరిదైతేనేమనీ..
క్షమించమని కోరా...
తల్లడిల్లి పోకుడదు తన మనసని
తరిగిపోకుడదు మా మద్యనున్న ప్రేమనీ...

ఇవన్ని చేసింది...
తన పెదాలపై నిత్యం చిరునవ్వు చెదరకుడదని....
తన కళ్ళల్లో ఎనాడూ కన్నీళ్ళు చూడకూడదని...
అవేవి తేలుయక...
నా ప్రేమని కీలు బొమ్మగా
నా చేష్టలను చేతగాని తనంగా
పరిగణిస్తుంటే పగిలిపోతుంది నా గుండె..

అయినా...
పగిలిన ప్రతిసారి ఆ ముక్కలన్ని ఒక్క చోట చేర్చుతునేవున్నా....
తరగని నా ప్రేమని ఎల్ల కాలం తనకి పంచడానికై...

                                                                    ...... బాబు

అమరవీరులను స్మరించుకుంటు...

నిప్పురవ్వలా మారి
ఉప్పెనలా ఉద్యమానికి ఉపిరోసిన
శ్రీకాంత్ చారి ఆశయాలు యాడబోయే......
కల్లముందె కాలిపోతూ
కదనరంగంవైపు దూసుకెళ్ళిన
యాదయ్య త్యగాలు అప్పుడెమరిసితిరా.....

జై తెలంగాణ జై జై తెలంగాణ్ అన్న నినాదాలు.. ఆంద్ర పాలకుల ,తెలంగాణ వ్యతిరెకుల గుండెల్లో గునపాలవ్వలె

చెయి చెయి కలిపితె చేతకానిదంటువుందా...... కదులుదాం కలిసిట్టుగా.....సాదిద్దాం కళలు కన్న తెలంగాణని......