Wednesday, October 19, 2011

ప్రేమ శాశ్వతం....

నింగి నుండి దూకే ఆ చినుకు
వరదై నిలువెల్ల ముంచి,
తన రూపునే మార్చేసిందని
పారే ఆ సెలయేరు చినుకుతో గొడవపడి
కోపంతో స్నేహాన్ని విడిచిందా........?
మల్లి తన కొంగుచాచి పట్టి
తనలో కలుపుకొని
తిరిగి ఆవిరిగా మారి
ఆ చినుకుకి మరు జన్మనివ్వలేదా...?

చల్లని చిరుగాలి

ఆవేశంతో చెలరెగి సుడిగాలిలా మారి
తనరెక్కలు విరిచి తన గమ్యాన్ని మార్చిందని
పక్షి ఏనాడైనా ఆ గాలిపై
అలకబూని,మాట్లాడటం మానేసి...
స్నేహం చేయకుండా వుందా...?
మరల ఆ గాలిని రెక్కలతో
తన గుండెలకి హత్తుకొని
హాయిగా అకాశంలో విహరించటం లేదా...?

కల్మషం ఎరుగని ఆ స్నేహంలో

వేలాది తీపిగురుతులే కనిపిస్తాయికాని
అప్పుడప్పుడో....అనుకొకుండానో జరిగే పొరపాట్లో, తప్పులో కావు
పొరపాట్లు సహజం...
కోపం క్షణకాలం...
ప్రేమ శాశ్వతం....


.......బాబు

ఒంటరితనం

స్వయప్రకాశవంతమైన చుక్కలేన్నోవున్నా
చల్లని వెన్నెల పంచే ఆ జబిలమ్మ కనబడకపోతే
ఆ నింగి చిన్నబోదా...
నవ్వుతూ చుట్టువున్న నలుగురు పలకరించినా
నా అనుకునే వాల్లు దూరమవుతే...
అందరువున్నా ఒంటరితనంలా అనిపించదా...

....బాబు

Thursday, October 13, 2011

మన్నించు నేస్తమా...

ఆవేశంలో...ఆలోచనరహితంగా
జారిన మాటలు
నీ మనసును భాధపెట్టాయన్న ఆలోచనలు
మండే నిప్పుకణికలోలే...
నన్ను నిలువేల్ల దహించివేస్తుంటే...
చేసిన తప్పుకి తలవంచి
మనస్పుర్తిగా మన్నించమని తప్ప
మరెమి చేయలేని నిస్సాహయున్ని నేను...
కాని
గుండె మీద చేయివేసుకొని మాటిస్తున్నా నేస్తం
మరెన్నడు నీ మనసుని భాధ పెట్టనని....

.....బాబు

నా జాబిలి...

ఎప్పుడు అల్లరి చేస్తూ..

నవ్వుతూ....నవ్వుల వెన్నెల విరభూయించే


నా జాబిలి....

నేడేందుకో చిన్నబోయింది


ప్రతి చిన్నదానికి చిరాకు పడుతుంది....


ఆ నవ్వుల పరిమళాలను


మనసారా ఆస్వాదిస్తూ....ఆరాదిస్తూ


తనకోసమే తపన పడే ఓ మనసు


అది చూసి అల్లాడి పోతుందని


అర్థమయ్యేలా తెలిపేది ఎలా?


------బాబు

కనులు

కలువ పువ్వుల్లాంటి ఈ కనులు చూస్తుంటే
కనుపాప వెలుగునైనా కాకపోతినే అనిపిస్తూంటే...
కనీసం కాటుకల్లే అయినా మారాలనిపించే....
కనులకి మరింత అందం అద్దటానికి.....
                                                  ---బాబు

ఎర్ర గులాబి

నిండుగా విరభూసావు....
సిగ్గుతో ఎర్రబడ్డావు....
ప్రేమకి చెరగని చిహ్నమై నిలిచావు...
మాటైనా మాట్లాడకుండానే నువ్వు
నా చెలి మనసు దోచేసావు...
నేను నీలాగైనా పుట్తుంటే బాగుండుకదా
అని అని పించేలా చేసావు...
.....బాబు